Begrijp me niet verkeerd, ik ben erg blij met het systeem van de zorgtaxi. Ik zou niet weten hoe ik anders in de kliniek in Zeist zou komen en nog minder hoe ik na behandeling weer thuis moet komen. Maar de taxi is ook weer niet zo luxe en prettig als je wellicht vanaf de zijlijn zou vermoeden.
Kijk, meestal zijn het fijne, comfortabele auto’s en de chauffeurs die mij rijden zijn verplicht een overhemd, das en colbert te dragen, dus daar zit zeker een soort luxe die ik niet elke dag gewoon ben. Maar wat lang niet iedereen weet is dat je een taxi weliswaar voor een bepaalde tijd afspreekt, maar dat de afspraken met de verzekeraars tegenwoordig zo zijn dat ze een kwartier voor tot een kwartier na het afgesproken tijdstip bij je voor de deur mogen staan. En daarnaast word je regelmatig gecombineerd, om zo de kosten voor de verzekering, en dus de staat, te beperken. Een rit mag door deze combinatiemogelijkheid dan ook 1,5 keer zo lang duren dan de routeplanner aangeeft.
Officieel is het dan ook nog zo dat je een rit zo mag plannen dat je nooit langer dan een half uur te vroeg bij je afspraak bent, maar als je dan klem loopt met het kwartier voor en na en rekening moet houden met een 1,5 keer zo lange rit, heb je zomaar de kans dat je toch langer dan dat halve uur van te voren in een wachtkamer om je heen zit te koekeloeren. En iedereen weet dat daar niet de allerbeste stoelen staan. Over het overjarige leesvoer ga ik het niet hebben, ik zorg zelf wel voor tijdverdrijf.
Al met al is het reizen met een taxi, of dat nou zorgtaxi, regiotaxi of Valys heet, best nog een belasting. Ik zit keurig 20 minuten voor de afgesproken tijd gewassen en gestreken op de bank thuis (en zitten kost mij al een boel), en meestal zit ik ook nog minstens 20 minuten op het wachtkamerstoeltje omdat ik dus te vroeg op de plaats van bestemming ben. Dan heb je voor de terugweg weer dezelfde eisen (uiteraard) aan de tijd en zo zit je dus ook na je afspraak, die vaak niet geheel zonder inspanning was, weer te wachten.
En dan heb ik het nog niet over de chauffeurs.. Want ondanks hun stropdas, colbert en sjieke auto zitten er ook altijd mensen tussen die gewoon net niet mijn type zijn. Die willen praten over God of Allah, die hun mening uiten over illuminati, die vinden dat mijn man toch wel erg veel pech heeft met een vrouw die én ziek is en geen kinderen wil en er zijn zelfs chauffeurs die menen dat ze ook arts zijn en mij vertellen dat naar Zeist gaan me echt niet beter gaat maken en dat ik maar beter meer seks kan hebben, of maar gewoon moet stoppen met me aanstellen op kosten van de staat.
Ja, ik ben en blijf blij met de zorg die ik in dit land kan krijgen. Ik vind het een fantastische regeling dat ik met een taxi naar mijn behandeling kan. Maar het kost me ook een heleboel energie, energie die ik in veel mindere mate kwijt ben als ik eens samen met Ralf naar de kliniek rijd. Soms wil ik dus gewoon even mopperen over de, voor velen, onzichtbare nadelen van de taxi. Zie het als een goede relatie, hoeveel je ook van je partner houdt, soms moet je ook even klagen over de irritante eigenschappen van je zogenaamde betere helft.
Rian Schrijft 