Een goed jaar geleden was ik het allemaal spuugbeu en zat en afgelopen vrijdag kreeg ik een compliment voor mijn positieve uitstraling.. 

Hoe kun je in ruim een jaar tijd de wereld ineens zo anders zien en, misschien wel vooral dat, ervaren? Nieuwe antidepressiva die hun werk wél doen? Dokter B. die zo haar best voor me deed (en nog doet) me te laten zien dat ik zelf de regie over mijn leven mag hebben? Een absoluut mindblowing resultaat van de crowdfund voor mijn handbike? Of het mede door die handbike en en een 2e training rolstoelvaardigheid eindelijk echt voelen dat ik inmiddels best weer heel zelfstandig ben?

Het zal een combinatie zijn, en die combinatie bracht me afgelopen vrijdag in de studio bij RTV Utrecht. Woensdag werd ik gebeld door de rolstoelvaardigheidstrainer, of ik mee wilde werken aan een item over rolstoelvaardigheid. Ik riep al ‘Natuurlijk!’ voor ik eigenlijk bedacht of dit wel zo’n goed idee zou zijn met dat gekke onvoorspelbare lijf en hoofd van mij. Maar ik dacht dat ik heus wel wat trucjes kon laten zien en tv, da’s toch opnemen en over kunnen doen?

Nouja, het ging dus om een live tv-programma. Direct na het regionale nieuws.
Gelukkig had ik lieve vriendin W. die me naar de studio bracht en ook wel mee naar binnen wilde. En gelukkig waren ze in de studio allemaal heel aardig voor ons en was de presentatrice een ontzettend leuke vrouw met warme uitstraling en oprechte interesse. Vriendin W. Mocht overal mee naartoe, dus keek ze toe hoe ik door de superlieve Visagiemevrouw ‘glimvrij’ werd gemaakt. Ze deed ook nog even mijn haar mooi en of ik nog een lipglossje wilde (ja!). De man van het geluid bedacht zelf al dat een kastje in mijn rug niet heel fijn zou zijn met zitten en stopte hem in mijn broekzak. Hij zuchtte zelfs niet toen ik daarna nog besloot toch nog even naar de wc te moeten en koppelde mijn microfoon de tweede keer net zo rustig en vriendelijk aan.
Het programma ging, godzijdank, niet alleen over mij. De andere twee gasten waren al vaker aangeschoven en stelden me ook heel vriendelijk gerust en pas een paar minuten voor de opname zou beginnen werd aan vriendin W. gevraagd of ze de opnameruimte even wilde verlaten.

En toen kwam het eropaan. De uitzending ging beginnen met ondergetekende die soepel in de wheelie via een klein afstapje van het podium zou rollen. Ik stierf ongeveer duizend doden in de laatste vijf seconden, maar gelukkig ging het zoals gepland. Niet in de laatste plaats door het kalmerende ‘Doe rustig aan’ van de presentatrice net voor de regisseur klaar was met aftellen.

Het programma ging eigenlijk best snel voorbij. De ene meneer vertelde over de nieuwe Nederlandse Canon die samengesteld moest worden en de andere over de Canal Pride in Utrecht, vervolgens kon ik op tv een lans breken voor beter passende broeken (want dat is het uitzicht van rollers) en ging het over rolstoelvaardigheid. Dat het niet om het stunten gaat, maar om de noodzaak ervan om veilig over straat te komen en over hoe het mij geholpen heeft om beter te durven en te doen.
Als afsluiter nam ik nog even de rolstoelhelling netjes op mijn achterwielen, omdat dat nou eenmaal de veiligste manier is om zo’n ding te nemen. De presentatrice stelde daarna nog wat vragen waardoor ik ook kon vertellen dat ik geen graadmeter ben voor ‘de rolstoeler’, maar dat mensen gewoon met elkaar in gesprek moeten gaan.

Al met al was het een geweldige ervaring. Ik heb mijn make up zo lang mogelijk laten zitten, ik voelde me zó mooi! En eenmaal thuis heb ik het stukje teruggekeken. Ik heb nog nooit zonder kromme tenen naar mezelf kunnen kijken, foto’s zijn vreselijk, maar bewegend beeld nog veel erger. En natuurlijk zag ik nog dingen genoeg die ik anders had moeten doen van mezelf, maar ik voelde ook iets heel anders. Iets dat ik niet zo snel voel als het gaat over dingen die ik zelf doe. Ik voelde trots. Ik heb het maar mooi gedaan en ik heb ervan genoten. Twee enorme winstpunten, die ik maar mooi op mijn lijstje bij kan schrijven!

NB. Voor de mensen die het gemist hebben, hier een link naar het programma: UVandaag vrijdag 31 mei 2019